Ali Eryürek

info@haberdukkani.com 28 Ocak 2019 Pazartesi

Çocukluk ve gençlik günlerimin değerli ve seçkin bir dostudur Ali Eryürek...

Sarışın, mavi gözlü, sırım gibi bir delikanlıydı.. Tüm zamanını spora, müziğe ve kitap okumaya ayırmasıyla olduğu kadar, erdemleriyle de çevresinde özel bir yere sahipti..

Üstad Raffi Arslanyan'ın gözde öğrencileri arasıda yer alıyor, gitarını eline aldığı anlarda dinleyen herkesi adeta büyülüyordu.. Derin bir müzik bilgisi vardı.. Onun dostlara özel gitar resitallerini dinleyenlerden birisi olduğum için bugün dahi kendimi çok şanslı kabul ediyorum.

Kendi ifadesiyle, "sanatının burjuva özentisi çevrelerin eğlencesi" olarak görülmesine tahammül edebilmesi olanaksızdı. Hele ki nota dahi bilmeyen solistlere ekmek parası uğruna da olsa sahnede eşlik etmek zorunda kalmak, yine kendi ifadesiyle, "intihar"dan başkaca ne olabilirdi ki!.. Yaşamını "profesyonel gitarist" zemini üzerinde kurmamaya karar vermesi gerçekte klasik ve flamenko gitar dünyası için büyük bir kayıp oldu..

Tam bir İstanbul beyefendisi, gerçek bir Üsküdarlı'ydı.. Bir gün teknesine atladığı gibi başını alıp "mavi yolculuğa" çıktı ve bir daha da dönmedi doğup büyüdüğü, o çok sevdiği İstanbul'una..

Yıllar önceden İstanbul'un bugünlerini görmüş, "İstanbul yaşanacak yer olmaktan çıkacak" demiş, Bodrum'un mavi denizine salmıştı yaşamını..

İleri görüşlü olmak her kula nasip olmuyor; onun başı dumanlı gençlik günlerinde gördüğü gerçeği ben, ancak 40 yılı geride bıraktıktan sonra fark edebildim.

Ne zaman kulağıma çalınan bir klasik gitar ezgisi olsa bu değerli müzisyen dostum Ali Eryürek gelir aklıma..

Üzerinde yaşadığımız topraklar ne sanata değer veriyor ne de özel yetenekleri olan değerli insanlara... Bu durum değişir mi? Elbette değişir ancak birkaç yüz yıl daha geçmesi gerekir.