Cenazeden cenazeye...

info@haberdukkani.com 24 Eylül 2013 Salı

Öleceğini önceden bilen ve ölüm korkusunun üstesinden gelmeyi de "yalan"la becerebilen tek canlıdır insan.

İnsan ilk yalanı kendisine söyler ve böylelikle ölüm korkusundan yakayı sıyırır. Sonra da önüne çıkan herkese yalan söyler.

Haydi ölüm korkusunun üstesinden gelebilmek için, kendisine yalan söyleyip avunmasına eyvallah da, karşısına çıkan herkese yalan söylemesi için hiç bir neden yoktur. Ama, insan bu işte yalan söylemeden duramıyor olmalı!

Hayata kendisini kandırmakla başlayan her fani ne acıdır ki; yalancıdır.

Birbirlerini kandırarak devam eden fanilerin yaşamları, türlü söylenceler, mitolojiler, büyülü efsanelerle harmanlanıp durmaktadır tarih boyunca.. Bu nedenledir ki; tarih yeniden ve yeniden otopsi masasına yatırılır. Her kuşak kendisine yeni bir insanlık tarihi yazıp durur.

Bir kuşak kendisinden önceki bir kuşakla tarih üzerinde bir türlü anlaşıp uzlaşamaz. Kuşaklar, tarih konusunda hep kavgalıdır. Barış ve uzlaşma hak getire...

İnsan ölümle cenazeden cenazeye karşılaşır ve kısacık bir seramoninin ardından yaşama kaldığı yerden devam eder, gözyaşlarını elinin tersiyle silerken, şu sözleri mırıldanır: "Hayat devam ediyor."

Öleceğini önceden bilen her faninin tutunduğu tek bir dal vardır: "Yalan"

Ne çocuğuna tutunabilir, ne kocasına, ne karısına, ne kardeşine, ne patronuna, ne diplomasına, ne sevgilisine ne de arkadaşına.. Tutunduğu tek dal "yalan"dır. Yalana güvenir de yakınlarına güvenemez! Korkar, kazıklanacağını düşünür ve çok daha sıkı sarılır yalana..

Gerçek acıtır, yalan avutur. Kim kime güven duyuyorsa eğer, işte o kişi ona en güzel yalanları söyleyendir.

Sevdiklerinizi kaybetmek istiyorsanız, onlara gerçekleri söyleyiniz.

Bir siyasi lider girdiği her seçimin galibi olabiliyorsa eğer.. arif olana gerisi de yazılmaz ki..