Fazıl Say ve piyanosu

info@haberdukkani.com 30 Aralık 2014 Salı

Dün gece bir rüya gördüm: Namdar piyanistimiz sayın Fazıl Say, piyanosunu eski model bir kamyonete yüklemiş, İstanbul'un cadde ve sokaklarını dolaşarak piyano çalıyor!

Gecenin ıssızlığında piyanonun sesini duyanlar pencerelere fırlıyor, müthiş konseri dinliyor. Her pencereden içeriye sanat giriyor. Stres, karamsarlık, huzursuzluk, aile içi şidet ve geçim dertleri kendiliğinden yok oluyor. Ramazan davulu kadar gergin çehreler bir anda gevşiyor; yanaklarda gamzeler, gözlerde ışıltılar oluşuyor.

Piyanonun sesi İstanbul'a taze bir canlılık kazandırırken, ilkelliklerin üzerinden silindir gibi geçip gidiyor. Notaların sesi vahşi duyguları silip süpürüyor. İstanbul, bir anda nazik, kibar ve duyarlı insanların yaşadığı imrenilesi bir kent olup çıkıyor.

Sabah işlerine gitmek için evlerinden çıkanlar, birbirlerine tatlı bir tebessümle "Günaydın" diyorlar. Toplu taşıma araçlarında sessiz bir huzur, ince bir nezaket ve saygı var. Güleç yüzlü insanların yaşadığı bir kente dönüşüyor İstanbul.

Karlı, dondurucu ayazın hükümdarlığındaki bir gecede, uykunun derinliklerindeyken bazen insanın sırtı açık kalabiliyor. Güzel olan yanı, umut aşısı olabilen rüyalar görülmesidir. Birkaç zaman feci bir bel ağrısı çekilse de buna değer doğrusu.