İnsanlığın umudu gelecek yüzyıllara taşındı

info@haberdukkani.com 29 Eylül 2012 Cumartesi

Abdülhamit Han'dan bu yana epey bir zaman geçti, 21 yüzyılı yaşıyoruz, nevar ki; ne Abdülhamit ne de sansür güncellikten düştü, her ikisi de sıkça gündem oluşturur.

Acaba neden?

İdeoloji, kendi gerçeğinin mutlak olduğuna inandırmak ister.

Roma ise herşeyin göreceli olduğunu gösterir.

İdeoloji, bir hoşgörüsüzlük akademisidir.

Roman ise, hoşgürülü ve anlayışlı olmayı öğretip olgunlaştırır insanılığı..

İdeolojiler romanları neden yasaklar?

Yukarıdaki satırlardan sonra bu sorunun yanıtını artık biliyorsunuz.

Düşüncenin ifadesi özgürlüğü yönetim gümrüğünden geçemediyse eğer sansürsüz beyinler ve hür vicdla yaşama alışkanlığı kazanamadığımızdandır.

600 yıl "kapı kulu" olarak yaşamaya alışmış toplumlarda kazandırılmış ve kanıksatılmış alışkanlıklardan kurtulabilmek için de bir 600 yıl gerekiyor galiba..

***

Tarihin her döneminde düşünce üretenler "derin uygulamalar"a maruz kaldılar:

Aristophanes, M.Ö.426'da, "Babilliler" adlı oyununda Atina devletini ve yöneticilerini küçük düşürdüğü, Tanrı tanımazlığı ve gençliğin ahlakını bozduğu gerekçesiyle öldürüldü. "Lysistrata" adlı oyunu ABD'ye 1930'da girebildi.

Honore de Balzac, Papalıkça bütün eserleri yasak listesine alındı. Rusya'da 1850'de yasaklanan bütün eserlerinin basımına 1953 yılında izin verilirken aynı yıl İspanya'da Franco kitaplıklardan Balzac'ın yapıtlarını kaldırdı.

Charles Baudelaıre, "Kötülük Çiçekleri" adlı şiir kitabı müstehcenlikle suçlandı, 6 şiiri yasaklandı ve para cezasına çarptırıldı.

Cervantes, ünlü romanı "Don Kişot" 1624'de Lizbon'da, 1940'da madrid'te din adamlarınca yasaklandı. 1640'da yasaklı kitaplar listesine alındı.

Beaumarchaıs, 1774'de "Bildirgeler" adlı kitabı parlamento kararıyla yakıldı. "Sevil berberi" adlı eserinin sahnelenmesi yasaklandı. "Figaro'nun Düğünü" de 16. Louis'in emriyle aynı kötü sona uğradı. Devrim yıllarında ise Cumhuiryet'e ihanetle suçlanarak eserlerinin basımı da sahnelenmesi de yasaklandı.

Goethe, 1774'te yayınhlanan "Genç Werther'in Acıları" adlı romanı Danimarka'da yasaklandı. Berlin'de bazı bölümlerinin sahnelenmesi yasaklandı. 1939'da İspanya'da Franco'nun emriyle bütün eserleri yasaklandı.

La Fontaine, ünlü öykülerinin toplandığı kitabı 1675'de Paris're politik yergi sayılarak polisçe toplatyıldı. Roma'da Papalıkça yasaklı kitaplar listesine alındı.

Örnek liste uzayıp gider, biz bu kadarla yetinelim ki, içiniz kararmasın.

Edebiyatçılar ürettikçe, rejimler ve otoriteler eserleri yok edebilmek için, ellerinden geleni hiç esirgememişlerdir.

21. yüzyılda da değişmedi düşünce üretenlerle emekçilerin yazgıları. İnsanlığın umudu gelecek yüzyıllara taşındı..