Kapılarda kıtmir olmak!

info@haberdukkani.com 27 Aralık 2010 Pazartesi

Her gündoğumuyla yeni bir Dünya'nın varoluşuna, her günbatımıyla da yeni bir yokoluşun başlangıcına tanık oluruz.

Kimi insanlar günbatımını, kimileri de gündoğuşunu izlemeyi severler. Romantikler günbatımında demlenmeyi, realistler gündoğuşunda kahve içmeyi seviyorlar. Nevrotikler ise; gecenin dinginliğinde keman ile arşe öpüşürken sakinleşebiliyorlar.

Ölümlü insanlık ruh hallerinde çeşitlilik sergiliyor. Özlemlerinde ve ihtiraslarında da.. Tutukuları da çok farklı zenginlikler sergiliyor. Aşklarına ise hiç akıl sır ermiyor!

Dünya kapıları çok çeşitli.. Her bir kapı farklı anlayışlara açılıyor. Tarih boyunca her yeni anlayış kendisine yeni bir kapı ve duvarlar inşa etmiş. Bu kapılardan içeriye adım atanlar aradıklarını bulabiliyorlar mı, muratlarına erişebiliyorlar mı orası hiç belli değil ama uzunca bir zaman içeriye girebilmek için kapıların önündeki uzun kuyruklarda kıtmir olup bekledikleri muhakkak. Kıtmir olmaya razı olup bekledikleri kapılardan içeriye adım attıklarında ne oldukları, ne olacakları, başlarına neler geleceği hiç belli değil. Bir umut uğruna kıtmir olmaya razı oluşlarının bedeli acaba ne ola ki?.. Bu sorunun yanıtı sır olarak kalıyor. Vitrindekilere bakılacak olursa, her kapının ardında adeta bir cennet var! Fakat, vitrinler ile reklamlardaki görüntülerin gerçek olamayacağı malum.

Ölümlü insanlık, umutlarını ahiret kapısının ardında aramaya koşmak yerine Dünya'daki kapıların ardında aramaya koştukça Dünya ve yaşam cehenneme dönüyor. İnsanlar Dünya'daki kapıların önünde kıtmir olmaya razı olacaklarına ahiret kapısında kul olmaya yönelmiş olsalar Dünya cennetleşecek ama bunu hiç düşünen yok.

Tanrı'nın yarattığı bir kul olduğunu unutan ölümlü insanlık dünyevi kapıların önünde kıtmir olmaya koşuyor. Birileri de özgür iradeden dem vuruyor...

Üzerimde kalmasın, Kıtmirin selamı var!