Onlar, henüz kumda oynarken

info@haberdukkani.com 19 Şubat 2011 Cumartesi

16 yaşımdan buyana ekmek paramı gazetecilik ve yazarlık mesleğini icra ederek kazanıyorum, hiç bir gazeteci korosu, romanlarımın toplatılıp mahkeme kararıyla yakılarak imha edilmesine karar verilip ağır para cezaları ödemeye mahküm oluşumda ne de "Ergenekon soruşturması" kapsamında gözaltına alındığımda ve tutuklandığımda bana eşlik ve yandaşlık etmedi.

Tam tersine tutuklu kaldığım 20 ay süresince aleyhimde asılsız karalama ve iftira kampanyası yürütüldü. Siyasi çevrelerden Milletvekili olmam için öneri de gelmedi.

Oysa ki; Susurluk Skandalı sonrası TBMM'de kurulan Araştırma Komisyonu'na başvurmuş, -araştırılması umuduyla- "Türkiye'deki Gladio yapılanmasının adı Ergenekon" olabilir diye, bildirmiş olan "tek gazeteci" idim..

TBMM Uğur Mumucu Cinayeti Araştırma Komisyonu'na da edindiğim bilgileri iletmiştim. Aynı şekilde TBMM Faili Meçhul Cinayetleri Araştırma Komisyonu'na da bilgi iletmeyi vatandaşlık görevi bilmiş idim.

TBMM Araştırma Komisyonlarına yazdığım mektupların sonrasında başıma gelmeyen hiçbir şey kalmadı ve yıllarca işsiz bırakıldım. Hiçbir medya kuruluşa bana iş vermedi. Hiçbir yayınevi kitaplarımı yayınlamadı. Hiçbir dağıtım şirketi de kitaplarımı ve kendi olanaklarımla yayınladığım dergileri dağıtmadı.

Hakkımda en olmadık karalama dedikoduları üretildi. Kapıma ses bombası bırakılması, birkaç kez tuzaklara düşürülüp dayak yemişliğim, silahlı saldrılara maruz kalmışlığım ve düzmece bir polis operasyonu ile gözaltına alınarak işkenceden geçirilmişliğim de cabası..

Beni önümde daha neler bekliyor, o da hiç belli değil!

Soru şu olmalı:
"Bir gazeteci tutuklandığı gün ABD Büyükelçisi neden açıklama yapma gereği duydu?"

Şu gerçeği de dile getirmek zorundayım: Ben gazetecilik yaparken, gazeteci geçinen pekçok isim henüz kumda oynuyordu. Sonraları kucaklarda gezer olduklarını duyar; "Kendi düşen ağlamaz" der, güler geçerdik. İşte bugünlere geldik..

Başka bir şey yazmama gerek var mı?